Tika senja mengucup
Bucu bumbung rumahku
Ku sedar dari lamunan
Yang menghayalkan,
Hidup semakin jauh tampaknya
Manusia masih bergelumang
Di tabir harapan
Harapan yang samar
Entah ke mana tujuan,
Tanpa haluan termaktub harapan
Yang menharapkan
Sentiasa mengharapkan, keajaiban.
Sempadan pemisah
Antara
Yang hakiki
Dan
Illusi.
No comments:
Post a Comment